Yaşam

 

It's Snowing Like It's the End of the world 🎶



Bugün birdenbire neyseki yaşıyorum der gibi gökyüzünü seyrettim. hava da biraz soğuktu ama bu durum umrumda bile değildi. Nedense minnettarlığım tüm içimi ısıtıyordu.

Sonra dünyaya bir bakışım vardı ki

‘Bunu söylediğime pişman edeceksin’ der gibi... Ve çekilmez olan hayatımı bana bahşeden varoluşuma şunları söyledim: Umudumu aldın pek çok zaman. Her soluşum benden bir parça bıraktı geçmişe. Bu tüm yıpranışlı soluşmalarım geçmişteki zamanlarda sonsuzluğu yaşadı ve her geçen gün şimdi ve geçmiş arasında biraz daha kayboldum. 


Sonra diğer acıları düşündüm

Sadece senden şunu istiyorum dedim yaşama:

Sağlıklığımla sınama ,bunun acısını tahmin bile edemiyorum ama biliyorum ki yapacaksın. Henüz bi kaybım yok. sevdiklerimin ölümü ile sınama ve biliyorum, yapacaksın. Bana yalnızlığı da yaşatma ve yine biliyorum…

En gurur kırıcı terk edilişleri yaşadım hem de iki sefer daha hala gelemedim kendime, bunları bari yaşatma ama biliyorum ki elinden geleni ardına koymacaksın ve sen hiç çekilecek gibi değilsin ancak şöyle bir şey de var ki bütün ihtiraslarım senden geçiyor.

Bir an bencil miyim diye düşündüm. 

-Olabilir belki de senin gibi bencilin tekiyimdir ve şunu da eklemek istiyorum yine senin gibi gamsız da olmak lazım, Yaşam. 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yalnızlık

merhaba yazımı okumadan önce sizlerden bir ricam olacaktı. ben genellikle bi yazı kaleme alırken kelimelerim ve düşüncelerimle bir bütün olup onlarla beraber kimi zaman uysallaşacak kimi zaman asi bir evlat gibi celallenececek ve kafamın içersindeki düşüncelerimi kelimelere aktarmamda aracı olan bir müzikle orataya atarım. müzikler biz insanların ruh halidir. onlar en güzel anların en güzel şahididir. karamsar anların ise dert ortağıdır. o yüzden binbir türlü halleri vardır ya. güzellerdir. hoşlardır. bi nevi sizle bütünleşmiş bir arkadaşdır. siz mi onu seçersiniz o mu sizi bulur burası muamma tabi ki. her neyse yazımı kaleme alırken  bana ve kelimelerime arkadaşlık eden  Balmorhea’nın Remebrance  parçası oldu. sizlerden ricam naçizane denememi okurken  Remebrance  dinlemeniz olacaktır.                                                  ...
Devamı

Şık

 Biz çok şık kaybettik sadece kaybettiğimizin farkında değildik. Diye başladım bu metne. Burası benim güncem bir nevi hayat seyirim. İşler iyi giderken yazmayı seven biri değilim. İyi günleri fotoğraf kareleri ve çeşitli zihinsel dehlizlerde ,kötü ve melankoliyi güncelerimden izliyorum. Ama bu sefer farklı. Açıkçası kaçıncı kez ‘bu sefer farklı’ dedim yaşamımda bilmiyorum. Stabilize kalıp yerimde mi sayıyorum acaba?- ‘Stabilize kalmak tekrara düşmektir, tekrar ise gerilemenin habercisidir.’ derdim hep.- Ama bu sefer farklı çünkü kabullendim. Neyi mi? Yenilgimi, kaybedişimi. İçimde yas tutan kalabalık benliğimin sessiz ağlayışlarını duydum. Sonrasın kabullenmediğim kaybedişlerimi içimde yine yaşadım. İlerlemek için daha öncesinde gerilediğini kabul etmem ve bu hataları her ne kadar istemesem de unutmamam gerekiyor, inkâr sadece beni kendi gözümde ilerlemiş ilüzyonu yarattıran biri. Arada hiçbir şey olmamış gibi yenilgiyi kolayca kabullenebileceğimi sanıp (ki bu imkansıza yakın) yeni...
Devamı

Boşluk

 🎵 Something In The Way Sabahın altısı. hafiften hareketlenmeye hazırlanan yaşam senfonisinin sessiz ve sisli bir ayazla birlikte hazırlanışı. Ben bu sabahın altısında yine uyanık ve yine çekilmez olan yaşamımı enteresan düşünceler ve hayaller içersinde yoğurmaktayım. Az önce kitabımı bi kenara koydum ve bu metini yazmaya koyuldum ve yine aklımda tek bir kişi - tüm özlemim ve nefretimle birlikte-  Nereye varacak bu metin, ne anlatmak istiyorum inanın ki hiç bilmiyorum ama şunu çok iyi biliyorum ki yalnızca iki kişi okuyacak bu metini. İçsel dünyamın dehlizlerinde yorulduğum bu saatlerde az önce bi kenara bıraktığım kitabımı düşünüyorum. Düşünüyorum çünkü herkesin veya genel bir kitlenin kült olarak baktığı bu kitap beni açıkçası fazlasıyla etkileyemedi. Bu bir problem mi? Elbette değil. Her çiçeğin her toprakta yeşermeyeceği gibi az önce bir kenara bıraktığım kitabım da beni çok doyuramadı. Ama bir sorun olarak baktığım mesele şu ki; uzun zamandır ‘çekilmez’ diye nitelediğim ...
Devamı