karanlığa uyanan çocuklar

 • The winter 🎶

ya her gün gece gibi olursa?

tüm herkes sonsuzluğa çakallarla birlikte uyuduğunda…

keşke sadece insanım diyebilene bağırsa kuşlar ve berfinler.

serin ayazla beraber bi umut çağlığı gibi avazları çıktığınca; 

“uyan insa! uyan insan! ya güneş aydınlığa doğarsa?” diye.



keşke her kalkış ikindi gibi dertsiz tasasız olsa ve sonrasında…  …kapalı ve sonsuz geceye merhaba diye

hiç değilse herkesi derininden uyandıran o çığlık yağmurla gülüp batsa ve umutla beraber berfinin naaşı da .

yağmurla batsın dediysek de az biraz buruk ve kederli olanından

ruhlara cesaret veren cinsten bağırsa ve tabii ilk bahar gibi batsa ağlamadan son bahardaki gibi doluya vurmadan

yazın ikindisi gibi tebessümlü, baharın çiçekleri gibi gülerek.

böylesi senki daha ışıltılı olurdu değil mi?


çünkü yağmur son bahar gibi çatarsa akabinden kışın geldiği gibi doluya vuruyor

ve…

beyazın getirdiği çetrefilli kış uykusu 6 ay ayı’ya yaptığı gibi yalandan kirli bi’ bayaza uyutuyor. 

tam bu anda uyuyormuş gibi yapan çakallara da merhaba…



tabii buradan bizleri de söylemeden geçmememli yani karanlığa doğan çocukları, kar beyazı kefenleri UĞUR MUMCULARI…

 derinden bi iç çekip “keşke berfinlerin de yağmuru faili meçhulsüz ve KEŞKESİZ”… diyor insan. sonrasında da ekliyor; “ne güzel içimizi geçirmişsiniz öyle sizler gibi kulaklarımızı kapattınız sanki uyuyor gibi…

neyse ben de geçeyim sabahı olamayan geceye. ışıksız  ,umutsuz ,karanlık ve ne yazık ki berfini bile olmayana.”


-13


açıklama :



berfin:  bu metinde berfin ve kuşlar umudu simgelemektedir.  bir rivayete göre bütün dünyada güneşe aşık tek bir canlı vardır, o da berfindir. güneşe aşıktır ama güneşi hiç görmemiştir. çünkü bilirki güneşi gördüğü an canından olacaktır. ama bu aşk içinde öyle büyür öyle büyür ki artık dayanılmaz bir hal alır. ve berfin güneşi görmenin aşkıyla tutuşurken karın üstüne çıkmaya karar verir.


metinde ismi yalnızca bir kere geçen ve dolambaçlı olarak pek çok defa betimlenen güneş ise beklenen güzel yarınları temsil eder. -hiçbir zaman yaşamaya nail olamayacağımız güzel yarınları.-


berfin aşkı ve umudu temsil ettiği kadar aslında cesareti, perverliği ve uyanışı da temsil eder. bir ve nevi zulme ve diktaya karşı ilk savaş kurşunudur. 


son bahar yağmuru: çetin kışın habercisidir ve bunu bize son ana kadar hissettirmemesiyle sahteliği ve iki yüzlülüğü temsil eder.


kar : bürokrasinin hem polyonasıdır hem de silgisidir ve son baharın yalancı göz yaşları ile gelmesi de işin cabasıdır. 


kış : bizleri karanlığa uyutan beyaz kar ile aldatan diktatörler ve dikta rejimleri temsil eder.


ilk bahar : seslenişin ve uyanışın cilvesidir çünkü berfin ilk baharda açarsa tüm uzvu ve ihtişamı ile bizi karşılar.


 ilk baharda yağan yağmur : umudun göz yaşını temsil eder. 



metinin son kısmları ise artık son umudunu kaybetmiş bireyin son serzenişlerinin son demidir. artık küçük umudunu da yetirmiştir ve kendisini tamamen karanlığa teslim etmiştir aynı zamanda bireyden türleşmesine giden yolun da son durağına varmıştır. metnin içersinde ki git gelli karamsarlığının son evresi onu hapsetmiştir. ve biraz sonra o da karanlığında uyumayı seçecektir. 




Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yalnızlık

merhaba yazımı okumadan önce sizlerden bir ricam olacaktı. ben genellikle bi yazı kaleme alırken kelimelerim ve düşüncelerimle bir bütün olup onlarla beraber kimi zaman uysallaşacak kimi zaman asi bir evlat gibi celallenececek ve kafamın içersindeki düşüncelerimi kelimelere aktarmamda aracı olan bir müzikle orataya atarım. müzikler biz insanların ruh halidir. onlar en güzel anların en güzel şahididir. karamsar anların ise dert ortağıdır. o yüzden binbir türlü halleri vardır ya. güzellerdir. hoşlardır. bi nevi sizle bütünleşmiş bir arkadaşdır. siz mi onu seçersiniz o mu sizi bulur burası muamma tabi ki. her neyse yazımı kaleme alırken  bana ve kelimelerime arkadaşlık eden  Balmorhea’nın Remebrance  parçası oldu. sizlerden ricam naçizane denememi okurken  Remebrance  dinlemeniz olacaktır.                                                  ...
Devamı

Şık

 Biz çok şık kaybettik sadece kaybettiğimizin farkında değildik. Diye başladım bu metne. Burası benim güncem bir nevi hayat seyirim. İşler iyi giderken yazmayı seven biri değilim. İyi günleri fotoğraf kareleri ve çeşitli zihinsel dehlizlerde ,kötü ve melankoliyi güncelerimden izliyorum. Ama bu sefer farklı. Açıkçası kaçıncı kez ‘bu sefer farklı’ dedim yaşamımda bilmiyorum. Stabilize kalıp yerimde mi sayıyorum acaba?- ‘Stabilize kalmak tekrara düşmektir, tekrar ise gerilemenin habercisidir.’ derdim hep.- Ama bu sefer farklı çünkü kabullendim. Neyi mi? Yenilgimi, kaybedişimi. İçimde yas tutan kalabalık benliğimin sessiz ağlayışlarını duydum. Sonrasın kabullenmediğim kaybedişlerimi içimde yine yaşadım. İlerlemek için daha öncesinde gerilediğini kabul etmem ve bu hataları her ne kadar istemesem de unutmamam gerekiyor, inkâr sadece beni kendi gözümde ilerlemiş ilüzyonu yarattıran biri. Arada hiçbir şey olmamış gibi yenilgiyi kolayca kabullenebileceğimi sanıp (ki bu imkansıza yakın) yeni...
Devamı

Boşluk

 🎵 Something In The Way Sabahın altısı. hafiften hareketlenmeye hazırlanan yaşam senfonisinin sessiz ve sisli bir ayazla birlikte hazırlanışı. Ben bu sabahın altısında yine uyanık ve yine çekilmez olan yaşamımı enteresan düşünceler ve hayaller içersinde yoğurmaktayım. Az önce kitabımı bi kenara koydum ve bu metini yazmaya koyuldum ve yine aklımda tek bir kişi - tüm özlemim ve nefretimle birlikte-  Nereye varacak bu metin, ne anlatmak istiyorum inanın ki hiç bilmiyorum ama şunu çok iyi biliyorum ki yalnızca iki kişi okuyacak bu metini. İçsel dünyamın dehlizlerinde yorulduğum bu saatlerde az önce bi kenara bıraktığım kitabımı düşünüyorum. Düşünüyorum çünkü herkesin veya genel bir kitlenin kült olarak baktığı bu kitap beni açıkçası fazlasıyla etkileyemedi. Bu bir problem mi? Elbette değil. Her çiçeğin her toprakta yeşermeyeceği gibi az önce bir kenara bıraktığım kitabım da beni çok doyuramadı. Ama bir sorun olarak baktığım mesele şu ki; uzun zamandır ‘çekilmez’ diye nitelediğim ...
Devamı