13

  It's Snowing Like It's the End of the world  🎶 Bugün birdenbire neyseki yaşıyorum der gibi gökyüzünü seyrettim. hava da biraz soğuktu ama bu durum umrumda bile değildi. Nedense minnettarlığım tüm içimi ısıtıyordu. Sonra dünyaya bir bakışım vardı ki ‘Bunu söylediğime pişman edeceksin’ der gibi... Ve çekilmez olan hayatımı bana bahşeden varoluşuma şunları söyledim:  Umudumu aldın pek çok zaman. Her soluşum benden bir parça bıraktı geçmişe. Bu tüm yıpranışlı soluşmalarım geçmişteki zamanlarda sonsuzluğu yaşadı ve her geçen gün şimdi ve geçmiş arasında biraz daha kayboldum.  Sonra diğer acıları düşündüm Sadece senden şunu istiyorum dedim yaşama: Sağlıklığımla sınama ,bunun acısını tahmin bile edemiyorum ama biliyorum ki yapacaksın. Henüz bi kaybım yok. sevdiklerimin ölümü ile sınama ve biliyorum, yapacaksın. Bana yalnızlığı da yaşatma ve yine biliyorum… En gurur kırıcı terk edilişleri yaşadım hem de iki sefer daha hala gelemedim kendime, bunları bari yaşatma ama biliy...

bu sabah kuşlar daha farklı ötüyor sanki keşke ötmeseler güneş her zaman ki gibi yine doğdu keşke doğmasa benimkisi ucuz bir şiir birazdan okurken sigara içip düşündürecek yarın baktığımda kahkaha attıracak cinsten her gecenin bir sabahı varmış ama bugun , bugünün olmasa  yalnızlık ne kadar değişik bir kumkuma bir duygu değil bu , insanın ta kendisi gibi derler ya her gecenin bir sabahı vardır diye  ve bu sabah her şey daha canlı ama daha ruhsuz olandan  keşke bugünün zamanı bile olmasa hiçbir şekilde doğmadan batsa…

  🎵 Gnossiennes: No. 1, Lent   Sadece içsel bir bu konuşma olacak ve yüksek ihtimalle ben yazacağım ve yine ben okuyacağım. Ben hayatımın her aşamasında umuda bir tılsım gibi sarıldım. Bu durumu Afrikalı bi çocuğun en güzel yemekleri yediğini hayal etmesi veya hayatını dine ,tasavvufa adamış bir kişinin cennette en güzel şarapları içip sınırsız bir hazza ulaşacağına inanmasına benzetebilirim. Umut benim yakıtım ve bu olguyu kaybetme eğilimi gösterdiğim her an pes etmeyi seçtim ,o an ne için çabalıyorsam bıraktım ve kaçtım. Hatta bi an intahar etmeyi düşündüğüm kötü bi zamanım da oldu .bi eğilim değildi ,başarılı veya başarısız olduğumu da söylemem ama bi gece ansız bunu gerçekten aklımdan geçirmiştim. İnsan herhalde bu durumlarda o andan daha çok sonrasını yani ölümünden sonraki zamanı düşünüyor ve sanırım bu da birinci evre oluyor. belki de benim gibilerinin tek aşamadığı ya da aşamayacağı bir evre. Biraz daha bu anın içtimaisine girecek olursak; evet ,umudum tükenmişti ama ...

  Bugünlerde tekrardan doğuyorum   Yeni bir hamur yeni bir maya Daha öncesinde kaç defa öldüğümü veya kaç kere doğup yoğurulduğumu inan ki hatırlamıyorum  Ama şunu çok iyi biliyorum ki; Geçmişten nasibini almış, filizlenip çetin bir kışa meydan okuyan tabiat ana gibi İlkbaharımı bekliyorum  ve nergisler açtıran güneşini… 🎵The Drifter (Harpa Sessions)