13

  Hoş Geldin ve Yine Elveda İçimdeki dolu geçmişin yarım kalan sayfaları  Güzel bir romanın da yarıda kalan bölümleri Hayallerimin kesfet ve uktelerle sonlanan tezahürü, güzel eski sevgilim.. İçimde hissedemediğim sevgin ve tükenen öfkem gibisin artık Ama hala yenemedim seni  Ve yine kendime bile itiraf edemedim hayallerimdeki son buluşmamızı  ve… sonkez kalp atışlarınla yapacağım vedayı  Yaşattığım geçmişin yalan dolan son   yaprakları da eriyip gidiyor Tıpkı öfkem ve hasetimin , sessiz sessiz gidişileri gibi Sen gibi… İçimde umarsızca yanan kırk ateşin son demleri Güzel bir romanın da yarıda kalan bölümleri Hayallerimin kesfet ve uktelerle sonlanan tezahürü, güzel yarım sevgili.. Arık benim içimde ebediyete gömülüyorsun İki satır , iki nakarat kadar kısa Düşlerim kadar da kırık dökük.. Yani… Sana karşı yalnızca; Hoş geldin ve yine elveda… -13

  Artık kısa cümleler kuruyorum  kendi zamanını bekleyen bir yolcuyu gibiyim  Bekliyorum, hasret kaldım gelecekteki bana Kendi zamanıma aşığım sadece Yaşamın acısına ve şevketine

  Sönüp yanan sokak lambası  İşte o benim Sanki birini gördüm Yine düşünceli , yollar olmuş arkadaşı Ve… Leke var paçasında

  🎵 Christoffer Franzen -  Tainted El-veda havalimanı kokar elvadalar. küçük çocuğun elindeki babasından son aldığı hatıra bozukluk, son saflığın son demidir, çikolata alınacaktır çünkü . sonra bi heyecan ve buruklukla elden kayıp düşer bi aksilikle ,yerde tımgır mıngır oynarlar.. o işte bi gidiştir.    tık tık eder zeminde ve yüreklerde, saflık kokan o son bozukluk elden pare pere düşer bi hüzünle. babacım bile demeye dili dönmeyen saf çocuğun BABCIIM diye el sallayışıdır içindeki tık tık eden o sesle . her bozukluk çocuğun ellinden kayıp düştükçe ,alçaktan bi detone kopar içten içe “gitti… gitti…” diye. eller güle güle diye sallanır sanki yüreğindeki tık tık eden sese uyum sağlar gibi. vedadır o tıngır mıngır sesler, ötesi de yoktur. elvedadır babaya arkadan son bakış. gidiştir o son paranın da umarsızca düşüşü ve terk esilişin bi simgesidir resmen .  Elvedayı zihinden çıkartmaya çalıştığın her an o bozukluk yine çıkar meydana. yine de düşer yavaş yavaş yuvar...

 🎵 ne olur kurtar beni - Toygar Işıklı  Yol Öyleyse gideyim ben yollara Yollar beni bir kere buldu yamacında o zamandan beri çok dertleştik Ben çok iyi tanıyorum yolları her yamacı farklı olsa da Kaybedişlerimin derin yaralarını  ben, hep geçilen o kavşaklarda yaşadım  Yaşadım bazen iki tane bira şişesinin altında bazen de.. Öğle vaktinin en acımasız seraplarında  Kaderimi dokudum yollarımda  Bazen talih bazen de lanet bulaştı.. bedenime ve ayaklarıma Yollarım dedim ben her adımıma , kabullendim sevdim onu  Her tarafı farklı hikayeler ve trajedilerimle dolu olsa da Yollarım dedim ben bu yolculuğa  Olu verdi içimde bir ev, huzur ve kaçtığım yalnızlık Bazen ben aradım onu bazen de kavşaklarında yakaladı beni yollarım istemesem de Yeni ayrılışlar ve gidişlere.. -13

 26 Mayıs 2025 tarihinden 3 meselem var   Birincisi ben kimim sorusu nerden baksan çok kapsamlı ama ben veya tin ya da tüm bunların kapsamında insan bu kadar çetrefilli mi ? Hayır. Sadece sorunsal olarak baktıklarımız fazlasıyla ama gerçekten fazlasıyla büyük bi ilizyon. -Gül geç yani bu kadar da basit. -Gelelim ilk sorunun cevabına : sen sadece birisin ,hani bugün tramvaydaki o adam, kafedeki kız ya da yolda sigarasını yakan o kişi kimse sen de o kadarsın. İkincisi yalan söylüyorsun:    ne yazik ki ben hala kendimi sevemiyorum ve zayıflıklarıma temah ediyorum onları da sevemiyorum hepiniz gibi. yani şöyle söyleyim kasiyer arkadaşım kendimi bi cevher gibi hissediyorum senin gibi veya mühendis arkadaşım yine senin gibi bazı derin konuşmalarda ‘ insanlar…’ diye başlıyorum cümlelere küstah ve kendini beğenmiş bir şekilde bazen de aşçı kardeşim senin gibiyim ,diğer kişilerin eksikliklerinde yoğuruyorum kendimi ve yine hepimiz gibi. Yani tüm bu kadar kusurun içersinde...